Overwinningen.... Ik had er een aantal afgelopen week :)
Zo zette ik een best wel persoonlijke blog online over mijn miskraam. En de reacties waren super! Ineens kreeg ik berichtjes van meiden die het ook hebben meegemaakt en van wie ik dat dus niet wist! Grappig hoe er toch een soort van taboe op lijkt te rusten terwijl het heel veel vrouwen overkomt. Anyway., voor mij was het een overwinning om het zo in een blog neer te zetten en toen ik zag hoe vaak het gelezen werd, was ik best trots!
Zo zette ik een best wel persoonlijke blog online over mijn miskraam. En de reacties waren super! Ineens kreeg ik berichtjes van meiden die het ook hebben meegemaakt en van wie ik dat dus niet wist! Grappig hoe er toch een soort van taboe op lijkt te rusten terwijl het heel veel vrouwen overkomt. Anyway., voor mij was het een overwinning om het zo in een blog neer te zetten en toen ik zag hoe vaak het gelezen werd, was ik best trots!
Ook heb ik afgelopen zondag voor het eerst sinds lange tijd weer hardgelopen. Ik lag 's ochtends in bed, het was 07.00 uur en ik dacht, als ik nu eens lekker ga hardlopen. Het zonnetje scheen, dus het perfecte moment om even te lopen. Oordopjes in en gaan met die banaan! En hoewel het best weer zwaar was, was ik daarna ook heel blij dat ik toch geweest was! Ik weet nog niet of het echt een vervolg gaat krijgen want ik heb op het moment zeer weinig tijd voor mezelf ivm de verbouwing van ons nieuwe huis, maar wie weet. Het begin is er in ieder geval!
Zaterdag hadden we een BBQ bij mijn ouders. Bas zou later pas komen dus we zaten even in dubio.
"Neem ik de auto mee en kom jij dan op de fiets?"
"Of gaan we met 2 aparte auto's?
"Maar dan kunnen we allebei geen alcoholische versnaperingen tot ons nemen :)"
Uiteindelijk dacht ik, waarom ga ik niet met de trein? Jullie moeten weten, ik ben absoluut geen openbaar vervoer persoon. Ik vind al de tijden, schema's busnummers, perronnummers en niet de vergeten die vreselijk OV chipkaart maar erg ingewikkeld. Daarom pak ik altijd de auto. Maar nu was het eigenlijk wel handiger om het wel een keer te doen. Al zou ik dan wel met 2 kinderen en een kinderwagen de trein in moeten... Tobias was echter meteen laaiend enthousiast want hij is gek op treinen, dus toen dacht ik bij mezelf: get over it en ga gewoon, doe eens gek :)
Dus daar gingen we, bepakt en bezakt naar het station. Daar aangekomen kwam de trein er meteen al aan en toen zag ik het eerste obstakel al... Het instappen zou me niet gaan lukken zonder hulp van een medepassagier. Gelukkig was er een behulpzaam iemand die me hielp met het tillen van de wandelwagen en een meneer hielp Tobias de trein in. Eenmaal in de trein ging het prima. Tobias wilde bij mama op schoot en keek, net als zijn kleine broertje zijn ogen uit. Toen we eenmaal (na 5 minuten hihi) alweer mochten uitstappen waren er ook weer behulpzame (ja ze bestaan nog!) mensen die mij en Tobias hielpen. Het was voor herhaling vatbaar dus!
Tot slot had ik vorige week een gesprek met iemand uit mijn privé omgeving waar ik vreselijk tegenop zag maar wat ik voor mezelf echt niet meer uit kon stellen. Ik liep er al zo lang mee en het werd steeds erger dus ben ik de confrontatie aangegaan. Het pakte gelukkig goed uit dus ik heb er geen spijt van gehad!
Een vruchtbaar weekje dus voor mij afgelopen week!!
Liefs Kirsten
"Neem ik de auto mee en kom jij dan op de fiets?"
"Of gaan we met 2 aparte auto's?
"Maar dan kunnen we allebei geen alcoholische versnaperingen tot ons nemen :)"
Uiteindelijk dacht ik, waarom ga ik niet met de trein? Jullie moeten weten, ik ben absoluut geen openbaar vervoer persoon. Ik vind al de tijden, schema's busnummers, perronnummers en niet de vergeten die vreselijk OV chipkaart maar erg ingewikkeld. Daarom pak ik altijd de auto. Maar nu was het eigenlijk wel handiger om het wel een keer te doen. Al zou ik dan wel met 2 kinderen en een kinderwagen de trein in moeten... Tobias was echter meteen laaiend enthousiast want hij is gek op treinen, dus toen dacht ik bij mezelf: get over it en ga gewoon, doe eens gek :)
Dus daar gingen we, bepakt en bezakt naar het station. Daar aangekomen kwam de trein er meteen al aan en toen zag ik het eerste obstakel al... Het instappen zou me niet gaan lukken zonder hulp van een medepassagier. Gelukkig was er een behulpzaam iemand die me hielp met het tillen van de wandelwagen en een meneer hielp Tobias de trein in. Eenmaal in de trein ging het prima. Tobias wilde bij mama op schoot en keek, net als zijn kleine broertje zijn ogen uit. Toen we eenmaal (na 5 minuten hihi) alweer mochten uitstappen waren er ook weer behulpzame (ja ze bestaan nog!) mensen die mij en Tobias hielpen. Het was voor herhaling vatbaar dus!
Tot slot had ik vorige week een gesprek met iemand uit mijn privé omgeving waar ik vreselijk tegenop zag maar wat ik voor mezelf echt niet meer uit kon stellen. Ik liep er al zo lang mee en het werd steeds erger dus ben ik de confrontatie aangegaan. Het pakte gelukkig goed uit dus ik heb er geen spijt van gehad!
Een vruchtbaar weekje dus voor mij afgelopen week!!
Liefs Kirsten